WSTĘP DO PEROFORMANCE STABILITY

Jeszcze jakiś czas temu, efektywny trening opierający się na prawidłowej ocenie ryzyka związanego z jego wykonaniem, był przez wiele lat nieosiągalnym marzeniem dla większości terapeutów, trenerów jak i samych ćwiczących oraz uprawiających sport. Uwaga ograniczała się jedynie do badań nad siłą mięśni, wytrzymałością oraz kwestią ich rozciągania. Wykonywano testy funkcjonalne, które opierały się na umiejętnościach sportowych w określonych zadaniach. Wszystkie wykonywane próby okazały się jednak nieskuteczne w przewidywaniu ryzyka obrażeń. Swoją uwagę skupiały na treningu mięśni w wysokim obciążeniu, w połączeniu z ich rozciąganiem (co w niektórych przypadkach mogło być przyczyną urazu).

Wytrzymałość, elastyczność, siła jest ważna i konieczna w integralnej części każdego szkolenia sportowego, jednakże nie należy skupiać się tylko na tym aspekcie. McGill (2002) oraz wielu innych specjalistów zajmujących się rehabilitacją we współpracy z trenerami takimi jak Chek (2004), skupiają uwagę na wysokim obciążeniu i dążeniu do zwiększenia wytrzymałości. Koncentrują się głównie na napięciu siły grzbietu i kończyn, które sprowadzają się do stabilności tułowia, a przez to do wzrostu wydajności sportowych. McGill we współpracy z trenerem Chekiem stwierdzili, iż istnieją umowne związki między siłą, energią i stabilnością. Błędem jest, że w wielu treningach sportowych mało uwagi poświęca się kontroli motorycznej, która powinna być stosowana jako jeden z podstawowych elementów wchodzących w skład tego rodzaju treningu.

Tymczasem, często realizowana jest tylko część treningu, która prowadzi do wysokiego wzmocnienia. Trening o dużej szybkości i dużej sile zmienia strukturę mięśnia, którą można porównać do ”aktualizacji” części w komputerze, co może skutkować tym że komputer będzie działał szybciej i będzie obsługiwał programy wymagające lepszych parametrów. „Aktualizacja” nie wymaga zmiany systemu, jest używany ten sam system. Niski próg kontroli motorycznej co prawda nie prowadzi do znacznych zmian w strukturze mięśniowej, ale za to poprawia funkcję centralnego układu nerwowego przyczyniając się do dostosowania mięśni w zakresie koordynacji i poprawy wydajności ruchu – „aktualizacja oprogramowania”. Hodges (2003) uważa, iż wzmocnienie mięśni, które są głównie odpowiedzialne za rozciąganie czy też przenoszenie obciążeń, jest osobnym procesem niż trening kontroli motorycznej mięśni głębiej położonych.

Zarówno moc, jak i kontrola motoryczna są potrzebne na różnych poziomach aktywności fizycznej, również w sporcie. Ćwiczenia wysokiego i niskiego obciążenia są ze sobą wzajemnie zintegrowane w procesach szkoleniowych. Zwykle proces ten polega na kształtowaniu obciążenia od niskiego progu do wysokiego – warunkuje to wytrzymałość. Nie jest powiedziane, że kontrola motoryczna stanowi istotę dla treningu obciążeniowego, ale też nie uważa się, że wysoka siła i moc gwarantuje wydajną kontrolę motoryczną.

GŁÓWNE ZAŁOŻENIA PEROFORMANCE STABILITY

Zadaniem metody Performance Stability jest przedstawienie i ocena stabilizacji wraz z analizą ryzyka dysfunkcji ruchu czy urazu. Polega przede wszystkim na identyfikacji i analizie słabych połączeń w łańcuchach kinematycznych, w małym i dużym obciążeniu, na podstawie testów, co pozwala na dobór odpowiednich środków w procesie progresji rehabilitacji. Dzięki analizie (trzech płaszczyzn: obciążenie, kierunek, napięcie mięśniowe) i identyfikacji wykonywanego ruchu znajdujemy najsłabsze ogniwa. Określenie czynnika ryzyka z uwzględnieniem mocnych i słabych stron, dzięki serii testów stabilizacyjnych pozwala wprowadzić indywidualny program postępowania czy treningu dla każdego pacjenta lub zawodnika. Analizuje podstawowe pojęcie stabilizacji i wyjaśnia różnicę między niskim i wysokim progiem funkcjonowania aparatu mięśniowego. Zawiera ocenę i reedukację kontroli motorycznej w niskim obciążeniu oraz centrum stabilizacji (przez wielu opisywane jako „core”) w wysokim obciążeniu podczas powrotu do pracy i sportu (trening wytrzymałościowy i asymetryczny). Ponadto umożliwia stworzenie odpowiedniego programu stabilizacji. Łączy ukierunkowanie pacjenta lub sportowca na indywidualną pracę w oparciu o wcześniej opracowany program.

Organizacja szkoleń Performance Stability:

Moduł 1:

Ocena i korekcja ruchu
(Fundamentals in Movement Screening [PFMS] and Retraining)

Zaawansowana optymalizacja ruchu i tworzenie programów postępowania
Advanced Movement Optimization [MOT] and Programme Design)

Moduł 2:

Praca nad elastycznością mięśni
(Flexibility for Performance – Muscle)

Praca nad elastycznością tkanki łącznej
(Flexibility for Performance Connective Tissue)

Unikalna ocena stabilizacji i ruchu pomogą Ci:

– przewidzieć i skorygować potencjalne ryzyko pojawienia się patologii,
– zróżnicować ruch, błędy w stabilizacji i szkodliwe komponenty kompensacji,
– zaprojektować indywidualny program rehabilitacji czy treningu oparty na szczegółowej analizie ruchu i stabilizacji pod kierunkiem: kierunku i zakresu ruchu oraz rekrutacji mięśni,
– powiązać przyczynę bólu z elementem patologicznego ruchu.
Moduł 1

Podstawy oceny i korekcji ruchu
(Fundamentals in Movement Screening and Retraining)

Zaawansowana optymalizacja ruchu i tworzenie programów postępowania
(Advanced Movement Optimization [MOT] and Programme Design)

Ocena i reedukacja treningu kontroli motorycznej, stabilizacji funkcjonalnej o niskim napięciu mięśniowym

Pierwsza część kursu wyjaśnia pracę i funkcję mięśni oraz różnicuje niski i wysoki próg reedukacji kontroli podczas procesu rehabilitacji i treningu. Prezentuje specyficzne testy, które identyfikują niską świadomość i słabą reedukację w łańcuchu kinematycznym (z ang. weak links), poprzez ocenę indywidualnej stabilizacji zwanej „Centrum Stabilizacji” (z ang. Core Stability) pod względem lokalizacji, kierunku ruchu i świadomej rekrutacji mięśni o niskim bądź wysokim progu. Kurs przedstawia zasady niskoprogowej korekcji oraz poprawy funkcjonalnej kontroli z centrum stabilizacji (z ang. Core Stability). Zastosowanie nauki niskiej świadomości/niskiego progu ruchu (z ang. Low Load Motor Control Stability) może być stosowane w przypadku kontroli konkretnego kierunku ruchu w pewnym zakresie i może rozwijać się w kierunku funkcjonalnych czynności poprawiając i korygując niewłaściwą kontrolę ruchu, która prowadzi do patologii.

Ocena i reedukacja, treningu kontroli centrum stabilizacji funkcjonalnej o wysokim napięciu mięśniowym

Druga część kursu wykłada koncepcję „Centrum Stabilizacji” (z ang. Core Stability) w warunkach wysokiego obciążenia. Wyjaśnia różnice między nisko-, a wysoko-progowym funkcjonowaniem mięśni. Performance Stability przedstawia specyficzne testy, które odróżniają wysoką świadomość słabych stron w łańcuchu kinematycznym (z ang. weak links), poprzez ocenę indywidualnej stabilizacji „Centrum” pod względem lokalizacji, kierunku ruchu i świadomej rekrutacji mięśni. Kurs przedstawia zasady wysoko-progowej poprawy oraz funkcjonalnej kontroli stabilizacji w warunkach obciążenia. Zastosowanie i wykorzystanie nauki wysokiej świadomości i poprawnego ruchu może być stosowane w przypadku konkretnego niekontrolowanego kierunku ruchu bądź też reedukacji progowej mięśni. Proces rehabilitacji i reedukacji rozszerza się w kierunku funkcjonalnych czynności wykorzystywanych w uprawianiu sportu oraz codziennych czynnościach ruchowych.

Analiza i tworzenie programu reedukacji mięśniowej w procesie rehabilitacji

Trzecia część kursu to przede wszystkim zajęcia praktyczne polegające na omówieniu, dyskusji oraz wprowadzeniu specyficznych strategii postępowania i programów rehabilitacji w celu zoptymalizowania właściwego ruchu.

Kursy Peroformance Stability adresowane są do:

– fizjoterapeutów, osteapatów, chiropraktyków,
– metodyków wychowania fizycznego,
– trenerów sportowych zajmujących się rehabilitacją,
– terapeutów zajęciowych,
– profesjonalistów pracujących nad poprawą i optymalizacją ruchu (nauczycieli i instruktorów Pilates).
Kursy akredytowane przez:

– PTF Polskie Towarzystwo Fizjoterapii,
– PTTS Polskie Towarzystwo Traumatologii i Sport,
– Federacje z większości krajów Europy, Australii, Nowej Zelandii i Stanów Zjednoczonych.

Cele kursu:

Ocena stabilizacji i nauczanie o:

Funkcjach mięśni.
Niskim i wysokim progu rekrutacji i reedukacji mięśni.
Zahamowaniu dysfunkcji i niekontrolowanego ruchu.
Ograniczeniach i kompensacji/ względna gibkość, elastyczność.
Różnicach pomiędzy wysokim i niskim progiem reedukacji mięśni.
Badaniu pacjenta dla poznania słabych połączeń w funkcjonalnym łańcuchu kinematycznym.
Identyfikowaniu globalnej stabilizacji mięśni, która odpowiada za Centralną Stabilizację.
Różnicach między niskim i wysokim progiem rekrutacji.
Nisko-progowej kontroli motoryki.
Zasady kierunku dysocjacji i zakresu ruchu jako strategii odzyskania kontroli.
Użyciu obciążenia ciała oraz ćwiczeń z użyciem sprzętu w reedukacji i optymalizacji ruchu.
Korekcji ruchu w zależności od obciążeń funkcjonalnych ciała.
Rozwoju programów rehabilitacyjnych i korekcyjnych w oparciu o znane metody, które wykorzystują gotowe ćwiczenia.

Program kursu oparty jest na najnowszych badaniach szanowanych międzynarodowych naukowców, specjalistów od kontroli motorycznej i rehabilitacji.